વ્યંગ્ય કવન : ૪૭ : વ્યંગ્ય મુક્તકો

(૧)

દૂરથી જ્યારે જતું કોઈ યુગલ જોઉં છું;
થાય છે શંકા, બરાબર મુજને દેખાતું નથી.
વાળની સરખી લટો ને ચાલ પણ સરખી રહી;

કોણ નર છે કોણ નારી, એ જ સમજાતું નથી.

નાઝ માંગરોલી

(૨)

ચમકતો ને દમકતો શાહજહાંનો મહેલ જોવા દે.

મને ધનવાન મજનૂએ કરેલો ખેલ જોવા દે.
પ્રદર્શન કાજ ચાહત કેદ છે જેમાં જમાનાથી
મને એ ખૂબસૂરત પથ્થરોની જેલ જોવા દે.

– શેખાદમ આબુવાલા

(૩)

તાજનું શિલ્પ-કાવ્ય નીરખીને લોકો,
હર્ષના આંસુ લૂછે છે,
દાદ આપે છે સૌ શાહજહાંને,
એના શિલ્પીને કોણ પૂછે છે ?

રતિલાલ ‘અનિલ’.

(૪)

મેં નદી પાસે માંગી હતી નિર્મળતા મળી.
ફૂલ પાસેથી ચાહી હતી કોમળતા મળી.
માત્ર હમદર્દીનો યાચક થયો માનવ પાસે
શું એ કહેવાની જરૂરત છે કે નિષ્ફળતા મળી ?